LAWENDOWE SNY cz. III

W środku zimy wracam do opowieści z naszego pola lawendowego, pierwsze dwie części TU i TU. Dzisiaj w roli głównej wystąpi lawendowa różdżka :) Inaczej nazywana lawnedowym wrzecionem, pochodzi z Prowansji, gdzie występuje pod nazwą "fusettes".

Robi się ją ze świeżo ściętej lawendy. Musi być świeża i giętka, żeby łodyżki wygięły się bez łamania.

Łodyżki powinny być przynajmniej dwa razy dłuższe niż kwiat. Z głównych łodyg trzeba usunąć liście i dolne odrosty kwiatowe.

Na początek 13-15 pędów kwiatowych w zupełności wystarczy. Ja zaczynałam od 11, ale to tylko tak na pierwszą próbę. Musi być nieparzysta ilość! No i wskążeczka :)

Zawiązujemy jeden koniec wstążeczki pod kwiatami.

Przewracamy bukiecik do góry nogami i delikatnie zginamy łodyżki w miejscu związania. Ma wyjść taka "klatka".

Dłuższym końcem wstążki wyplatamy nad i pod łodyżkami, tak jak koszyk. Kolejne rzędy powinny do siebie przylegać. Nieparzysta ilość łodyżek spowoduje, że splot będzie układał się spiralnie w dół.

Gdy wszystkie kwiatki zostaną zamknięte, pozostałą wstążką trzeba obwiązać resztę łodyżek. Po ok. 2 tygodniach lawenda wyschnie, trzeba poprawić poluzowaną wstążkę i zawiązać kokardkę.

Różdżka jest praktyczną dekoracją, można ją trzymać w szafie, bieliźniarce. Długo utrzymuje zapach, wystaczy lekko ścisnąć. Moje tegoroczne są niewielkie ok. 11 cm, bo lawenda nasza kwitła dopiero pierwszy rok, ale takie malutkie też mają swój urok. :) Jeżeli ktoś ma ochotę na taką różdżkę zapraszam ---->TU.
Zdjęć dzisiaj wyszło sporo, więc nie będę Was już więcej męczyć, pamiętnik foto nadgonię następnym razem.
Lawendowych snów.
u. >I<